دیدار عاطفی و دوستانه‌ی جماعت دعوت و اصلاح سردشت از یاران و همدلان میرآباد روز چهارشنبه ٢٩ اردیبهشت انجام گرفت.

 بنا به گزارش روابط عمومی جماعت در سردشت، در این دیدار، استاد عثمان ایزدپناه از پیشکسوتان جماعت در استان، در سخنانی برای دلگرمی و تجدید ایمان دعوتگران حاضر، پاره‌ای از موانع موجود و راهکارهای برون‌رفت از آنها را مورد کنکاش قرار داد.

وی در پاسخ به این پرسش که چرا توفیق الهی نصیب ما نمی‌شود گفت: قوانین الهی بر این اصل استوار است که انسان مؤمن باید در فراهم کردن اسباب دعوت درست و به‌جا و به‌موقع عمل کند. ما دعوتگران معاصر در این زمینه بسیار کوتاهی نموده و دچار نوعی تنبلی و سستی شده‌ایم و انتظار بیجا از خالق و خلق داریم که دعوت ما روندی رو به فزونی و رشد داشته باشد. نبی اکرم(ص) فرموده‌اند. خدایا ما را به خود وامگذار و در جایی دیگر روایت شده که «مَنْ جَدَّ وَجَدَ» پس لازم است که ما هر روز به بازخوانی خویش بپردازیم.

وی برای حلّ پدیده‌ی عدم یقین دعوتگران و ضعف ایمان افزود: بسیاری از ما به باورها و برنامه‌ی منتخب خویش چنانکه باید و شاید نپرداخته‌ایم و هنوز به این مرحله از یقین نرسیده‌ایم که راه ما بهترین راه سعادت دنیا و آخرت است. ما به داشته‌ها و دوستان و همفکران خویش چنانکه شایسته است نه افتخار می‌کنیم و نه قدرشان را می‌دانیم، درحالیکه خطرات زیادی پیرامون ما و دربیخ گوشمان، همه چیزمان را تهدید می‌کند؛ ازجمله وسوسه‌های شیطانی، تبلیغات منفی رسانه‌ها و انواع خطرات دیگر که همگی نیاز به هوشیاری دارند.

ایزدپناه گفت: تعدادی از یاران ما ترسو هستند. حب مال و مقام و وابستگی‌های دنیا ما را ترسو بار آورده است. درصورتی که دعوتگر، خود را برای خدای خویش خالص کرده باشد و داشته‌ها و رزق و روزی و مقام را تنها از حق و خالق خویش بداند و بهترینها را از خدا بخواهد و واقعاً ربّانی شود، ترسو بار نمی‌آید شاید بخشی از ترس ناشی از همان نداشتن تقوا و یقین باشد. ترس از موانع راه به هر شکل و رنگی که باشد نباید باعث یأس و ناامیدی دعوتگر شود، زیرا ناامیدی از رحمت پروردگار گناه است و مؤمن نباید نگران نتیجه‌ و ثمره‌ی کارها باشد.

وی افزود: ما ضعف اراده داریم. چون خداوند ما را صاحب اختیار خلق نموده ما با اراده و تصمیم خویش هدایت را نصیب خود می‌گردانیم درست است که هدایت لطف خداست، ولی برای رسیدن به همین لطف باید قویّ، نیرومند و کارا باشیم. خواست و اراده‌ی حقّ با خواست و اراده‌ی بندگان است. سرنوشت ما را اراده‌های ما می‌سازد، پس وضع نابسامان ما ناشی از نابسامانی و سستی اراده‌های ماست.

وی ادامه داد: عدم بروز و ظهور مردان دعوتگر به‌طور عام و بسنده کردن به حضور تعدادی از یاران و نظاره‌گر و تنها شنونده بودن برای دعوت در دنیای امروزی نه تنها بسنده نیست، بلکه آفت بسیار خطرناکی است. دیگران برای فکر و برنامه‌ی خویش که گاه باطل نیز می‌باشد چنان حضور فعّال دارند که انسان متعجّب می‌شود. لازم به یادآوری است که خجول بودن و شرم بیجا ربطی به تواضع، حیا و نجابت ندارد. پس خواهران و برادران ما باید با شهامت، جسارت و اعتماد به نفس بالایی در عرصه‌های متفاوت از نوشتن، سخنرانی و مسئولیت‌پذیری پیشقدم باشند.

ما به کم قانعیم 

وی در بخش دیگری از سخنانش گفت: متأسّفانه گاه افراد جماعت و دعوتگران منتسب بودن به یک فکر و تشکّل یا حزبی را کافی می‌دانند، غافل از اینکه انسان دیندار بار تکلیف و مسئولیتش بسیار سنگین است. ما باید در فضای پیرامون خویش نقش‌آفرینی، خلاقیت، ابتکار و نوآوری داشته باشیم، وگرنه از کاروان علم و ترقّی عقب می‌مانیم. به قول شاعر: «از دنائت شمر قناعت را»

اهل توجیه و دلیل‌تراشی هستیم 

ایزدپناه افزود: نبود فضای کافی و عدم امکانات و... را بهانه‌هایی برای کار نکردن و کوتاهی خویش می‌دانیم که دراصل چنین نیست. درحالیکه به اندازه‌ی وسع و فضای سیاسی و امکانات موجود کار نکرده‌ایم؛ ازجمله: از فضای موجود مجازی در استفاده‌ی درست و به‌جا از انواع شبکه‌های اجتماعی، ما بهره‌ی کافی و وافی نبرده‌ایم.

عجله داریم!

عیب دیگر ما این است که با همه‌ی سستی، بی‌برنامگی، کم‌کاری و کوتاهی در کار دعوتگری چشم به‌راه به‌ثمر نشستن حداقل تلاش‌هایمان هستیم که این مورد هم دور از قوانین الهی و سنت نبوی است. صبر و بردباری و واگذاری نتایج فعّالیت‌ها به خالق، از خوی و خلق انبیا و دعوتگران راستین بوده است.

آخرین توصیه‌ی استاد ایزدپناه به حاضران این بود که قبل از عمل به همه‌ی این موارد باید عملگرا باشیم و بر خدا توکل کرده، اسباب و وسایل نیل به غایات را فراهم نماییم. لازمه‌ی رسیدن به اهداف عالی حرکت و پویایی است. به‌قول شاعر: اگر درخت متحرّک شدی از جای به جای دگر/ نه جور ارّه کشیدی و نه جفای تبر.